Της Ευαγγελίας Καρεκλάκη
«Αισθανόμουν ότι έπαιζα σε ταινία θρίλερ με χημικό πόλεμο…».
Έτσι ακριβώς ένιωσε, όπως μας εκμυστηρεύεται, ο δημοσιογράφος της «Π», Γιάννης Ζωράκης, κατά την παραμονή του στο τμήμα Covid του ΠΑΓΝΗ. Το γεγονός ότι ανήκε στο κύκλο επαφών ατόμου που διαγνώστηκε θετικό στον ιό (για μέρες είχε καταρροή με το γιατρό του να είναι καθησυχαστικός), τον οδήγησε αναπόφευκτα στο νοσοκομείο μετά από σχετική επικοινωνία με τον ΕΟΔΥ. Βράδυ Σαββάτου βρέθηκε στα Επείγοντα του ΠΑΓΝΗ και από ‘κει στο Τμήμα Covid. Όπως περιγράφει, άλλο να το βλέπεις στην τηλεόραση, άλλο να γράφεις γι’ αυτό λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης και άλλο να το ζεις. Όσο ορισμένοι έξω μιλούν για συνωμοσίες και για ανύπαρκτους ιούς, κάποιοι άλλοι εκεί μέσα δίνουν μάχη να σώσουν ζωές.
Ο φίλος και συνάδελφος Γιάννης θέλησε να μοιραστεί μαζί μας την πρωτόγνωρη εμπειρία που βίωσε με μοναδικό κίνητρο να ευαισθητοποιήσει ανθρώπους που αμφισβητούν την όλη κατάσταση, να τους στείλει ένα και μόνο μήνυμα: τηρείτε στο μέγιστο βαθμό τους κανόνες υγιεινής. Όπως λέει, αντί να μετράμε αριθμούς και κρούσματα, ας φροντίσουμε να είμαστε συνεπείς στην πρόληψη. Έτσι θα σώσουμε ζωές.
Πληροφορήθηκε ότι είναι αρνητικός λίγες ώρες αφ’ ότου είχαμε συνομιλήσει. Σαφέστατα και αυτό επέφερε ανακούφιση τόσο στον ίδιο όσο και στο οικογενειακό, φιλικό και επαγγελματικό του περιβάλλον. Όμως η εμπειρία που έζησε ήταν μάθημα ζωής. Η αγωνία, το καρδιοχτύπι, ο φόβος για το τι ζούμε συνολικά ως ανθρωπότητα, ο αγώνας γιατρών και νοσηλευτών… Αδρεναλίνη στα ύψη.
«Αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση, αυτά που διαβάζουμε, αυτά που μαθαίνουμε λόγω δημοσιογραφικής ιδιότητας, είναι εντελώς διαφορετικά από αυτό που έζησα. Ούτε το ένα χιλιοστό απ’ αυτό που πραγματικά νιώθεις εκεί μέσα. Όταν γύρισα σπίτι μου αναρωτήθηκα: μα καλά τι καθόμαστε και ασχολούμαστε με τον αριθμό των κρουσμάτων αντί να ασχοληθούμε με το πώς θα προστατευθούμε. Πόσος κόπος, πόσο κόστος για να σωθεί μία ζωή! Οι άνθρωποι πραγματικά υπερβάλλουν εαυτούς. Είναι ήρωες. Δίνουν αγώνα. Δεν υπήρχε τόσο ο τρόμος του “είμαι ή δεν είμαι άρρωστος”, υπήρχε τρόμος για το τι ζούμε συνολικά. Μετά απ’ αυτό που έζησα δεν πρόκειται να κυκλοφορήσω πουθενά χωρίς μάσκα, δεν πρόκειται να μην είμαι απόλυτα προσεκτικός στο 100%.».
Όπως περιγράφει, αρχικώς μετέβη στο Τμήμα Επειγόντων του ΠΑΓΝΗ. Όλοι με μάσκες, γάντια, αντισηπτικά και το θερμόμετρο στην είσοδο. «Με ρωτούν το λόγο που βρίσκομαι εκεί, τους αναφέρω ότι θέλω να κάνω τεστ Covid διότι είμαι στις στενές επαφές ατόμου θετικού στον ιό, με ρώτησαν αν έχω πυρετό και γενικώς συμπτώματα, με θερμομέτρησαν και μου είπαν να πάω μακριά απ’ όλους τους άλλους ασθενείς που βρίσκονταν στα επείγοντα».
Και αυτό έκανε. Αν και στο άκουσμα του τεστ ήταν οι άλλοι που απομακρύνθηκαν, δικαιολογημένα η αλήθεια. «Ήταν λίγο περίεργο. Ένιωσα σαν ζόμπι, σαν να είχα ραδιενέργεια. Τους καταλαβαίνω. Και εγώ το ίδιο θα έκανα».
Μετά από παραμονή 2-3 λεπτών, παραπέμπεται στο Τμήμα Covid, το οποίο βρίσκεται δίπλα από τα Επείγοντα, προς την πλευρά της πύλης και διαθέτει ξεχωριστή είσοδο. Περιμένουν σε έναν ακάλυπτο διάδρομο. Εκεί ήδη βρίσκεται σε αναμονή για την σύζυγο του ένας κύριος.
Του ζητούν να κρατά απόσταση από τη νοσηλεύτρια, η οποία τσεκάρει με σχολαστικότητα τα στοιχεία της διεύθυνσης και των τηλεφώνων του. Άπαντες φορούν ειδικές στολές, μάσκες, γάντια, γυαλιά…
«Βλέπω γιατρούς και νοσηλευτές να τρέχουν πανικόβλητοι…»
Ο Γιάννης δεν κρύβει ότι κάποια στιγμή πανικοβλήθηκε πραγματικά εξαιτίας μίας τρομερής κινητικότητας.
«Και αρχίζω λίγο να πανικοβάλλομαι, διότι είναι έντονη η κινητικότητα. Βλέπω γιατρούς και νοσηλεύτριες να τρέχουν πανικόβλητοι πάνω-κάτω, βλέπω να βγάζουν από σελοφάν την πλάκα για τις ακτινογραφίες θώρακος, βλέπω να βγαίνουν μηχανήματα, τα οποία απολυμαίνουν σε πραγματικό χρόνο, βλέπω γιατρούς και νοσηλευτές να βγάζουν στολές, να πετούν παπούτσια, να πετούν σκουφιά, γυαλιά, να τα πετούν στον κάδο με τα χημικά απόβλητα. Φορούν μάσκες αρνητικής πίεσης, άλλες στολές, άλλα παπούτσια, άλλα γυαλιά. Στην συνέχεια έμαθα ότι πριν από μένα ήταν ένα θετικό κρούσμα που μεταφέρθηκε στην Εντατική».
Όπως περιγράφει, όλο αυτό τον παραπέμπει σε ταινία θρίλερ που περιγράφει χημικό πόλεμο.
«Στο μεταξύ είναι και το σκηνικό κάπως απόκοσμο. Είναι βράδυ, ο διάδρομος δεν έχει φωτισμό, στο εσωτερικό ο φωτισμός είναι χαμηλός, φυσάει και ένα αεράκι… Θύμιζε λίγο θρίλερ η αλήθεια».
Στο μεταξύ, στη μία ώρα αναμονής, τα τηλέφωνα έχουν «σπάσει». Συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι καλούν να μάθουν την κατάστασή του. Ανάμεσα σε αυτούς και «άπιστοι Θωμάδες», οι οποίοι βλέποντας ότι ένας δικός τους άνθρωπος βρίσκεται για τεστ στο τμήμα Covid, αρχίζουν μάλλον να αναθεωρούν.
Αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία της απολύμανσης, τον κάλεσαν για το τεστ. Δεν τον άφησαν ούτε την πόρτα να ακουμπήσει. Του υπέδειξαν ακριβώς πού θα περπατήσει για να περάσει στο σωστό εξεταστήριο ενώ του ζήτησαν να μην μπει σε άλλους χώρους ούτε καν να έχει οπτική επαφή με αυτούς.
Το δείγμα ελήφθη από το βάθος του λαιμού με τη χρήση μίας μεγάλης μπατονέτας. Η γιατρός αφού ζήτησε πολλές φορές συγνώμη για την αναπόφευκτη καθυστέρηση λόγω της απολύμανσης που έπρεπε να γίνει, τσέκαρε για μία ακόμα φορά αν έχουν δοθεί τα στοιχεία του και τον αποχαιρέτησε με την ευχή: «καλά αποτελέσματα».
Πληροφορίες αναφέρουν ότι στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο δείγματα ελήφθησαν από τη μύτη και αυτό έκανε πιο δύσκολη τη διαδικασία, όπως τουλάχιστον περιέγραψαν οι ίδιοι οι άνθρωποι.