Ζούμε έναν «εθνικό οργασμό»! Δεν χρειαζόμαστε εμείς και πολλά «προκαταρτικά» για να φτάσουμε στην μαγική «έκσταση»! Ένας τούρκικος τσαμπουκάς, ένας κακότροπος «λαθροεισβολέας» και ένας ποταμός σύνορο-σύμβολο, είναι αρκετά για να ανάψουν το «φυτίλι» της ηρωικής μας «εξέγερσης»!
Είναι ικανά να πυροδοτήσουν τον πατριωτικό μας ενθουσιασμό, να απελευθερώσουν όλα τα εθνικιστικά μας συμπλέγματα, να καβαλήσουμε τους φράχτες της ανοχής μας και να βρεθούμε μία ωραία πρωία στους όμορφους Κήπους, όχι της Βαβυλώνας, αλλά του Έβρου!
Στο μικρό χωριό, που «φυλάσσει Θερμοπύλες» στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Μπορεί να μην συμπεριλαμβάνεται βέβαια στα επτά θαύματα του κόσμου, αλλά ως εκ θαύματος έχει βρεθεί τις τελευταίες μέρες στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας επικαιρότητας.
Εκεί, στο μικρό ακριτικό χωριό, καταλήγει η Εγνατία οδός. Εκεί καταλήγει και κάθε ζωντανή σύνδεση των ραδιοτηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης, ελληνικών και διεθνών, με την ελληνοτουρκική μεθόριο. Μέχρι χθες, δεν ήξερε κανένας τους Κήπους του Έβρου. Τώρα όμως, θέλουν δεν θέλουν θα τους μάθουν αναγκαστικά όλοι!
Αιτία αποτέλεσε η εκβιαστική κίνηση του «καλού» μας γείτονα «Σουλτάνου», που με τον κυνισμό του αυτοκράτορα, αποφάσισε να «κρεμάσει» στα συρματοπλέγματα του Έβρου ένα τσούρμο ανθρώπινες ψυχές, που έχει μάθει να χρησιμοποιεί για να του γίνονται τα χατίρια! Έτσι τον έχουν μάθει να κάνει εκείνοι που τον έχουν ανάγκη. Αυτοί που του κάνουν τα χατίρια!
Στα σύνορα η Ελλάδα αναστενάζει, ετούτες τις μέρες! Στους φράχτες και τις θάλασσες μετριέται η «αντρειοσύνη»!
Ελληναράδες-παλληκαράδες βρίζουν χαροκαμένες μάνες και τα ανήλικα παιδιά τους, που είχαν την ατυχία να βρεθούν στην ανάγκη μας. Δεν το επέλεξαν οι ίδιοι να ζητήσουν τη βοήθειά μας, αλλά κάποιοι άλλοι που τους εξανάγκασαν.
Κυνηγοί περιπολούν μαζί με τους «λαγούς», βαρκάρηδες αλιεύουν τρόπαια πνιγμένων προσφυγόπουλων, επιδεικνύοντας περήφανα τα ευρήματά τους. Μασκαρεμένοι ντόπιοι με αστυνομικές στολές, σημαδεύουν τους ξεριζωμένους φουκαράδες από απέναντι, όταν πλησιάζουν στον φράχτη. Αγρότες ανεβασμένοι στα τρακτέρ τους ψεκάζουν με φυτοφάρμακα τους μετανάστες στα σύνορα. Αυστριακοί ακροδεξιοί κραδαίνουν την ελληνική σημαία και ποζάρουν μπροστά στον φακό, ως «οι τελευταίοι υπερασπιστές της Ευρώπης».
Αυτοδιοικητικοί «υπερπατριώτες», «ξερνούν» το μίσος τους στους ιντερνετικούς «μαχαλάδες», καλλιεργώντας κλίμα πανικού που μολύνει την κοινωνία με φανατισμό και απέχθεια, ενώ οι γνωστοί «μαϊντανοί» βουλευτές-εθνοπατέρες, «ευλογούν», μαζί με τους «φιλεύσπλαχνους» ιεράρχες, μέσα από τα φιλόξενα τηλεοπτικά παράθυρα, την φιλοπατρία που «ξεχειλίζει και χύνεται» παντού…
Η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός, σπέρνεται πάντα με τον ίδιο τρόπο: Κάποιοι «κράχτες» μπαίνουν πρώτα μπροστά και οι υπόλοιποι είναι ακόλουθοι (followers) αυτής της ρητορικής, του μίσους και της ξενοφοβικής υστερίας, για κάποιους αδύναμους συνανθρώπους μας.
Τα ελεγχόμενα ΜΜΕ έχουν δυστυχώς και πάλι ρόλο στην διαμόρφωση αυτής της ρητορικής. Έχουν ουσιαστικά αντικαταστήσει την ιδιότητα του πολίτη με τα αντανακλαστικά του τηλεθεατή.
Όπως οι Τούρκοι «εργαλειοποιούν» τους μετανάστες, στρέφοντάς τους απέναντι στην Ελλάδα, έτσι και τα ΜΜΕ «εκμαιεύουν» το θυμικό των ελλήνων, στρέφοντάς τους ενάντια στους μετανάστες. Τελικά, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, θα μας κάνουν να πιστέψουμε πως ο πραγματικός «εχθρός» μας είναι οι μετανάστες!
«Θα υπάγουν εις τους Κήπους», είπαν και το έκαναν! Όχι βέβαια «για να κόψουν μια βιολέτα», που λέει το τραγούδι «Δεν περνάς κυρά Μαρία», αλλά για να συμβάλουν και αυτοί με τη σειρά τους στον «εθνικό μας παροξυσμό»! Εκεί κατέφθασε η «αφρόκρεμα» του πατριωτικού μας «μετώπου»! Είναι «οι γενναίοι του Βορρά» και ήταν όλοι τους παρόντες:
«Ψαράδες», «φιλάνθρωποι» παπάδες και μια ΠΑΕ που μοίραζε μπανάνες! Και η πατρίδα πριν να κοιμηθεί, την φύλαξή της «βγάζει στο σφυρί!». (Θυμίζει και κάποιο γνωστό τραγούδι!)
Εις τους Κήπους βρέθηκαν και οι επικεφαλής αξιωματούχοι της Ε.Ε. για να στηρίξουν, λέει, την Ελλάδα. «Λέει!». Δηλαδή στα «λόγια». Η ελληνική κυβέρνηση πανηγύρισε γι’ αυτά τα «λόγια», τα οποία ενέταξε στους «καρπούς» της διπλωματικής της επιρροής.
Στην πράξη όμως, την άλλη μέρα κιόλας, οι Τούρκοι συνοριοφύλακες επιχειρούσαν να ρίξουν τον φράκτη, με θωρακισμένο όχημα, επιδοτούμενο από την ίδια την Ε.Ε.
Απούσα είναι δυστυχώς και πάλι η Ευρώπη από τις διεθνο-πολιτικές παρεμβάσεις για την διευθέτηση των κρίσεων και τον τερματισμό των πολέμων. Παρούσα είναι μόνο η απροθυμία των ευρωπαϊκών κρατών να αποδεχθούν την κοινή απόφαση για αναλογικό διαμοιρασμό προσφύγων. Πληρώνουν όσο-όσο, αρκεί να μην δεχτούν οι ίδιοι πρόσφυγες.
Η διόγκωση του παρακρατικού μηχανισμού αυτόκλητων εθνοφυλάκων στην περιοχή του Έβρου, που δεν διστάζουν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, των ΜΜΕ και της Εκκλησίας που τους καθαγιάζει, εκτός από τους προφανείς κινδύνους που συνεπάγεται μια τέτοια κατάσταση, αποτελεί και μια ύψιστη ντροπή απέναντι στους αδύναμους, τους δυστυχισμένους, τους ξεριζωμένους και τους ανυπεράσπιστους αυτού του κόσμου. Αποτελεί μια τεράστια προσβολή απέναντι στις θεμελιώδεις ηθικές αξίες του ανθρώπινου πολιτισμού!
Στο σχολειό, μας μάθανε μια τολμηρή φράση του Διονύσιου Σολωμού, που διαλύει κάθε μύθο που περιέχει εθνικιστικές υπερβολές: «Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές». Μπορεί να μάθαμε τη φράση, αλλά σίγουρα δεν έχουμε κατανοήσει αρκετά και το νόημά της. Η ιστορία οφείλει να αποτελεί «χώρο δικαίου», για όλους τους λαούς, ανεξαιρέτως.
Η αλήθεια πρέπει να διεισδύει μέσα από τα ιστορικά συγγράμματα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση στην κοινωνία, που σήμερα την αγνοεί.
Ζούμε σίγουρα στη «χώρα των μύθων»! Εάν και εφόσον καταφέρουμε ποτέ, ως έθνος, να ακολουθήσουμε την φράση του Εθνικού μας Ποιητή, τότε θα ξεκαθαρίσουμε και τα όρια ανάμεσα στον «ανθρωπισμό» και τον «πατριωτισμό», που σήμερα τις θεωρούμε δύο αντιφατικές μεταξύ τους έννοιες.
Η Ελλάδα, μετά τις πρόσφατες γεωπολιτικές εξελίξεις και την απρόκλητη, απροκάλυπτη και μεθοδευμένη παρώθηση και καθοδήγηση, από την πλευρά της Τουρκίας, προσφυγικών και μεταναστευτικών πληθυσμών να μετακινηθούν προς τα ελληνικά σύνορα, αντιμετωπίζει τώρα μια έκτακτη και δύσκολη κατάσταση που την οδηγεί σε ένα νέο «εθνικό δόγμα αποτροπής».
Ωστόσο, θα πρέπει να διατηρήσει μια περισσότερο ψύχραιμη στάση, διεκδικώντας την αναγνώριση του δικαιώματος μιας χώρας να ελέγχει τα σύνορά της και να διαχειρίζεται τις παράτυπες μετακινήσεις πληθυσμών, αλλά ταυτόχρονα να τηρεί και τις δεσμεύσεις της απέναντι στους κανόνες του διεθνούς δικαίου.