Από το 10.000 προ χριστιανικής χρονολόγησης ο ήλιος υπήρξε το πιο λατρευτικό αντικείμενο ανά τους αιώνες. Ανέτελε, έφερε το φως, την ζεστασιά κι έδιωχνε τους εφιάλτες του σκότους. Η γη χάρη σ’αυτόν λουλούδιζε και καρποφορούσε κι έδινε ομορφιά και ζωή στους ανθρώπους.
Παρακολουθώντας την πορεία του ήλιου, ανακάλυψαν τον ζωδιακό κύκλο, αυτό που σήμερα ονομάζουμε αστερισμούς και ανάλογα με το πέρασμα του ήλιου από τους αστερισμούς, ώρισαν το νόημα του χρόνου, τους δώδεκα μήνες, τις εποχές, τις Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια. Οι πρώτοι πολιτισμοί λάτρευαν λοιπόν τον ήλιο και τα άστρα και δίνοντας τους ανθρώπινη υπόσταση, έπλαθαν παραμύθια γύρω από την ύπαρξή τους. Ήταν ο ήλιος ο γιος του του θεού, το φως του κόσμου, ο σωτήρ των ανθρώπων, κι οι 12 αστερισμοί οι συνοδοί στην πορεία του.
Οι πρώτες ηλιακές θεότητες που εμφανίζονται στην Θεογονία του Ησίοδου είναι οι Τιτάνες Υπερίων και Θεία ,οι γεννήτορες του Ήλιου, της Ηούς και της Σελήνης.
Αργότερα στην θρησκευτική αντίληψη των προγόνων μας κυριαρχεί η λατρεία του Ήλιου,ο οποίος είτε σαν Υπερίων,είτε σαν Απόλλων ήταν ο σημαντικότερος θεός των Ελλήνων. Ο Ήλιος όμως κατείχε δεσπόζουσα θέση σε όλες τις αρχαίες θρησκείες. Στο μακρινό παρελθόν, για τον πρωτόγονο η παρατήρηση και η κατανόηση των εποχικών μεταβολών που επέβαλε η πορεία του Ήλιου, οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια, ήταν θεμελιώδης προϋπόθεση για την επιβίωσή του.
Στις ισημερίες και στα αντίστοιχα Ηλιοστάσια τοποθετήθηκαν σπουδαίες γιορτές με θαυμάσιο τελετουργικό και λαϊκά -κατά τόπους- έθιμα, τα οποία εκχριστιανισμένα επιζούν μέχρι σήμερα.
Κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου χειμερινό Ηλιοστάσιο (22 Δεκεμβρίου) οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν την γέννηση των μονογενών υιών Ο Διόνυσος (Απόλλων-Ζευς) για τους Έλληνες, γεννήθηκε από την παρθένα μέσα σε ένα σπήλαιο. Τα ζώα οδηγούμενα από ένστικτο με την ανάσα τους ζέσταναν το βρέφος αιώνες πριν κάνουν το ίδιο, στο σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Κατά τα Διονυσιακά μυστήρια ο Ζευς ανακήρυξε τον Διόνυσο «Υιό του». Ο Διόνυσος δε, φαίνεται να λέει στους υπό μύηση «είμαι η ζωή και ο θάνατος».
Ο Ορφέας και άλλοι συνδέουν τη γέννηση του Διόνυσου με την εμφάνιση ενός ιδιαίτερα λαμπρού αστεριού γι’αυτό τον ονομάζουν «Αστροφαή».
Αλλά κι οι άλλοι μονογενείς υιοί του θεού, οι μεγάλοι δάσκαλοι και μύστες, οι οποίοι υπήρξαν ιδρυτές όλων των αρχαίων θρησκειών γεννήθηκαν κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Η γέννησή τους όμως δεν είναι η ανθρώπινή τους εμφάνιση, αλλά η αλληγορική εικόνα της πνευματικής τους αναγέννησης ,αφού κατανικηθεί ο τιτανικός τους κόσμος.
Κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο (από 21 μέχρι 27 Δεκεμβρίου) γεννήθηκαν: Ο Ώρος, Θεός Ήλιος της Αιγύπρτου γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου από την παρθένα Ίσιδα. Την γέννησή τουσηματοδοτείένα αστέρι. Σε είχε 12 μαθητές και σε ηλικία 12 χρονώ δίδασκε σε άλλα παιδιά. Αφού τον πρόδωσε ο Τυφών, ο Ώρος
σταυρώθηκε, θάφτηκε και σε τρεις μέρες αναστήθηκε.
Ο Άτυς θεός ήλιος της Φρυγίας γεννημένος από την παρθένα Νάνα στις 25 Δεκεμβρίου. Τον στάυρωσαν, τον έθαψαν και μετά από τρεις μέρες αναστήθηκε. Ο Μίθρας, θεός ήλιος της Περσίας γεννημένος από την παρθένο sigk moo.Διεσώθη εικόνα Μίθρα που είναι βρέφος στην αγκαλιά της Μητέρας του, και στα πόδια τους προσφέρονται δώρα από Πέρσες Μάγους.
Ο Μίθρας αποκαλείτο ως «ο καλός ποιμήν», «η οδός της αλήθειας» και «το φως το αληθινό», επίσης αναφέρεται ως, ο Λυτρωτής, ο Σωτήρας, ο Μεσσίας και ήταν αυτός που ταυτίστηκε τόσο πολύ με το λιοντάρι και το αρνί.
Ο Μίθρας ετάφη σε έναν τάφο και μετά από τρεις μέρες αναστήθηκε. Ο Βράχμα, είναι ο θεός δημιουργός της Ινδουιστικής Τριάδας: Βράχμα-Βισνού-Σίβα
Ο Κρίσνα της Ινδίας γεννήθηκε από την παρθένα Ντεβέκι έκανε θάυματα κι αναστήθηκε.εκ νεκρών
Ο Βάαλ θεός ήλιος για τους Βαβυλωνίους που κρατά τον κεραυνό γεννήθηκε την 25 Δεκεμβρίου. Ο Όσιρις (Αίγυπτος) είχε πάνω από 200 ιερά ονόματα, συμπεριλαμβανομένων των «Κύριος Κυρίων», «Βασιλεύς Βασιλέων», «Θεός Θεών», «Ανάσταση και Ζωή», «Καλός Ποιμήν». Η έλευσή του είχε προαναγγελθεί από Τρείς Σοφούς Άνδρες.
Ο Χριστός γεννήθηκε από την παρθένο Μαρία στις 25 Δεκεμβρίου σε μια σπηλιά.Πάλι το το φωτεινό αστέρι, η προσκύνηση των μάγων, η σταύρωση, η τριήμερη ταφή και ανάσταση.
Γιατί τώρα όλα αυτά τα κοινά στους περισσότερους χαρακτηριστικά;
Γιατί γεννήθηκαν κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο
Γιατί όλοι γεννήθηκαν από παρθένες σε σπήλαιο;
Γιατί είχαν 12 μαθητές; Γιατί σταυρώθηκαν και την Τρίτη μέρα αναστήθηκαν;
Στην πραγματικότητα κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν την αναγέννηση του φωτός.
Γιατί ενώ ο ήλιος έτεινε να εξαφανιστε ί(εννέα ώρες η μέρα) ξαφνικά στέκεται. Τρεις ολόκληρες μέρες δεν αλλάζει θέση στο ουράνιο στερέωμα και την 25η Δεκεμβρίου εμφανίζεται αναγεννημένος κλέβοντας από τη νύκτα (σκότος) το φως και χαρίζοντας το στην ημέρα.
Τα Ηλιούγεννα λοιπόν γιόρταζαν την 25η Δεκεμβρίου οι πεφωτισμένοι μας πρόγονοι, πριν η «εξ αποκαλύψεως θρησκεία» οικειοποιηθεί και φέρει στα δικά της μέτρα όσα από την θρησκεία των Ελλήνων δεν μπόρεσε παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες να εξαφανίσει και να δαιμονοποιήσει. Τελικά τον 4ο αιώνα ο Πάπας Ιούλιος αναγκάστηκε να ορίσει τα γενέθλια του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου του Ιουλιανού ημερολογίου, βαφτίζοντας Χριστούγεννα τις γιορτές και τα έθιμα που προϋπήρχαν. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι Έλληνες περιμένουν με συγκίνηση την γέννηση του Θεανθρώπου που τώρα ονομάζεται Ιησούς, γιατί μέσα στα κύτταρα τους κουβαλούν υποσυνείδητες μνήμες της γέννησης των δικών τους Θεών αιώνες πριν.
ΚΑΛΑ ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ
* Η Ελένη Μανιωράκη είναι δασκάλα, λογοτέχνις