Η δύναμη του κουτσομπολιού στην Αρχαία Ελλάδα

Οι άνθρωποι που βρίσκονταν σε χαμηλές κοινωνικές τάξεις χωρίς ισχυρές επαφές ήταν ανάμεσα στους αδυνάμους της αρχαίας Ελλάδας, ωστόσο κατείχαν ένα πανίσχυρο όπλο για να εξασφαλίσουν την πτώση ενός μισητού αντιπάλου: το κουτσομπολιό.

Το κουτσομπολιό ή αλλιώς η διάδοση φημών προσωποποιείται από τους αρχαίους ποιητές. Στα ομηρικά έπη, η Φήμη ήταν αγγελιοφόρος του Δία, που διέτρεχε τα πλήθη των στρατιωτών, διαδιδόμενη από στόμα σε στόμα με ταχύτητα. Ο Ησίοδος επίσης της αποδίδει θεϊκή υπόσταση, λέγοντας όμως ότι πρέπει κάποιος να είναι προσεκτικός μαζί της, καθώς είναι «σκανταλιάρα, ελαφρόμυαλη και διαδίδεται εύκολα, είναι όμως δύσκολο να την αντέξει κάποιος και να την ξεφορτωθεί».

Στο άρθρο της η καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο Roehamptonτου Λονδίνου, FionaMcHardy, επισημαίνει ότι οι αρχαίοι όλων των κοινωνικών βαθμίδων, άνδρες και γυναίκες, ελεύθεροι και σκλάβοι, θεωρείται ότι υπέκυπταν στη γοητεία του κουτσομπολιού, διασφαλίζοντας έτσι «διαδρόμους» που συνέδεαν τους κατώτερους με τους πιο ισχυρούς, όπως αναφέρει το aeon.co.

Ο Αριστοτέλης ανέφερε ότι το κουτσομπολιό ήταν συχνά ένας ευχάριστος τρόπος να περνά κανείς την ώρα του, τόνιζε όμως ότι μπορεί να κρύβει κακές προθέσεις και συνέπειες όταν αδικεί κάποιον. Άλλωστε ήταν κυρίαρχος ο ρόλος του στις δίκες της αρχαίας Αθήνας, καθώς αυτές βασίζονταν κυρίως στην αξιολόγηση του χαρακτήρα των ανθρώπων παρά σε στιβαρά στοιχεία, όπως γίνεται σήμερα. Η απουσία επαγγελματιών δικαστών επέτρεπε στους αγορητές να πλήττουν τη φήμη του αντιπάλου τους και να παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως εξαίρετους πολίτες.

Από τους αρχαίους ρήτορες μαθαίνουμε ότι τα δημόσια μέρη όπως οι αγορές υπήρξαν χρήσιμες τοποθεσίες για την εξάπλωση ψευδών φημών εξαιτίας του πλήθους που συγκεντρωνόταν εκεί. Σε μια περίπτωση που αναφέρει ο Δημοσθένης, ο Διόδωρος ισχυρίζεται ότι οι εχθροί του διέδωσαν ψευδείς πληροφορίες στέλνοντας ανθρώπους ουσιαστικά ως ψευδομάρτυρες σε αγορές για να γυρίσουν την κοινή γνώμη υπέρ τους.

Όπως αναφέρει η συγγραφέας του βιβλίου «Εκδίκηση στην κουλτούρα της αρχαίας Αθήνας», τα δικαστήρια ήταν αποκλειστικά ένας τόπος για άνδρες, συνεπώς οι γυναίκες στηρίζονταν σε συγγενείς για να εκπροσωπηθούν. Ωστόσο, πηγές ξεκαθαρίζουν ότι η ικανότητα των γυναικών στο κουτσομπολιό υπήρξε ένα ισχυρό όπλο για να πλήξουν τους αντιπάλους τους.