Ήταν ένα σπίτι μισοτελειωμένο, σχεδόν ερείπιο που προκαλούσε φόβο στα παιδιά τη νύχτα. Οι παπάδες ξεχνούσαν να το ραντίσουν με αγιασμό σαν περνούσαν με την αγιαστούρα τους την ημέρα των Φώτων γιατί λέγανε πως ήταν άνδρο δαιμονικών φαντασμάτων και καλικάντζαρων.
Η ιστορία ξεκινά την παραμονή των Χριστουγέννων, έξω από της Κοκκώνας, της όμορφης Αννίκας το σπίτι, με δυο παιδιά να μαλώνουν για τα χρήματα που κάποιος τους έδωσε και να παρουσιάζεται μπροστά τους μια παράξενη μορφή με ανακατωμένα μαλλιά και κουρελιάρικα ρούχα.
Ήταν ο Γιάννης ο Παλούκας που είχε σκαρφιστεί να κρυφτεί εκεί και να παραμονεύει για τα παιδιά που τυχόν περνούσαν και να τους παίρνει τους παράδες… Κάποια στιγμή ο δωδεκάχρονος Στάμος τον αναγνωρίζει και τότε αρχίζει η επίθεση με πετροπόλεμο…
Μια υπέροχη ιστορία που γράφτηκε από τον κορυφαίο των γραμμάτων, τον “ποιητή” της πεζογραφίας και του διηγήματος, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, γύρω στα 1893. Τόσα χρόνια πριν κι όμως είναι σαν να γράφτηκε χθες. Μια ιστορία χριστουγεννιάτικη με ήρωες που δεν ξαφνιάζουν ειδικά τους μεγαλύτερους που έζησαν ιστορίες με καλικάντζαρους και παράδες, με αερικά και…φαντάσματα. Μια ιστορία διασκευασμένη από τον Κώστα Πούλο και εικονογραφημένη σχεδόν μαγικά από τον Νικόλα Ανδρικόπουλο.
Με έμφαση στις συνήθεις και τα πειράγματα που κάποτε επικρατούσαν σε μικρές κοινωνίες. Με χρώματα απίθανα, με την παντοδυναμία του κόκκινου, του μπλε και του μαύρου.
Μια ιστορία που συγκινεί ακόμα και στις μέρες μας, μια ιστορία που αφήνει άφωνα τα παιδιά με αναφορές σε άλλες εποχές, με άλλες συνήθειες που φαντάζουν σαν παραμύθι αλλά υπήρξαν στ’ αλήθεια!
Για παιδιά από 5 χρόνων…
*Της Κοκκώνας το σπίτι, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, (Απόδοση Κώστας Πούλος, εικ: Νικόλας Ανδρικόπουλος), εκδ. Παπαδόπουλος
**https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/