Μπορεί να καθηλώθηκε σε αναπηρικό καρότσι λόγω τροχαίου, όμως ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Μήνες μέσα στα νοσοκομεία συνειδητοποίησε ότι η ζωή με όλες τις δυσκολίες της είναι όμορφη και αξίζει να παλέψεις για αυτή. Ο Γιώργος Σηφάκης στράφηκε στον αθλητισμό και την καρδιά του κέρδισε η χειρηλασία.
Πιθανότατα χιλιάδες Ηρακλειώτες οδηγοί τον είχαν συναντήσει στην άκρη κάποιου δρόμου με το ειδικό χειρήλατο αμαξίδιο του. Στην αρχή, όπως έλεγε και εκείνος, τον αντιμετώπιζαν σαν εξωγήινο. Στην πορεία όμως άρχισαν να εξοικειώνονται με την παρουσία του, τον χαιρετούσαν στον δρόμο και έδειχναν σεβασμό.
Με σκληρές καθημερινές προπονήσεις και διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα ο Γιώργος Σηφάκης κατάφερε να διακριθεί και να συμμετάσχει στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου. Τον Μάιο του 2014 σε μία συνηθισμένη ημέρα προπόνησης στον δρόμο Ηρακλείου-Μοιρών, διερχόμενο όχημα έπεσε πάνω στο ειδικό αμαξίδιό του με συνέπεια ο 40χρονος αθλητής να τραυματιστεί σοβαρά και λίγες ημέρες αργότερα να υποκύψει στα τραύματά του.
Η υπόθεση εκδικάστηκε χθες στην αίθουσα του Α’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου. Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας κατέθεσαν αρκετοί μάρτυρες, συγγενείς, αυτόπτες, πραγματογνώμονες.
Το δικαστήριο έκρινε ένοχο χωρίς ελαφρυντικό τον νεαρό οδηγό, στον οποίο επέβαλε ποινή φυλάκισης 15 μηνών με τριετή αναστολή.
«Προκύπτει με σαφήνεια ότι ο κατηγορούμενος παραβιάζοντας το όριο ταχύτητας συνετέλεσε στο θανατηφόρο ατύχημα και θα πρέπει να κηρυχθεί ένοχος» πρότεινε στην αγόρευσή της η εισαγγελέας έδρας.
Η ίδια τόνισε ότι ο 40χρονος παραολυμπιονίκης είχε κάνει αρκετές φορές προπονήσεις στον συγκεκριμένο δρόμο και γνώριζε τις συνθήκες που επικρατούσαν και την επικινδυνότητά του. Διατύπωσε τη θέση ότι ο Γιώργος Σηφάκης πριν εξέλθει με το ειδικό αμαξίδιο επί της εθνικής, είχε ελέγξει το δρόμο και μάλιστα είχε δώσει προτεραιότητα σε διερχόμενο οδηγό, ο οποίος υπήρξε και αυτόπτης μάρτυρας.
Όπως είπε η εισαγγελικός λειτουργός, ο μάρτυρας αυτός βλέποντας να ακολουθεί όχημα με αυξημένη ταχύτητα ένιωσε ανησυχία και από τον καθρέφτη του έβλεπε τι γινόταν πίσω. Για την ίδια δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο οδηγός είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα, πολύ πάνω του επιτρεπόμενου ορίου της σήμανσης και αυτό επιβεβαιώνεται, όπως είπε, από τα ίχνη τροχοπέδησης. Επιπλέον όλες οι πραγματογνωμοσύνες που προσκομίστηκαν, τοποθετούν την ταχύτητα με την οποία έτρεχε ο οδηγός από 80 έως 140 χλμ.
“Να μην το ζήσει κανείς”
Ο οδηγός του οχήματος υποστήριξε ότι είδε την τελευταία στιγμή το αμαξίδιο και ενστικτωδώς πάτησε με όλη του την δύναμη το φρένο. «Ήταν μία εντελώς ακραία περίπτωση που ελπίζω να μην μου τύχει ξανά και να μην τη ζήσει και κανένας άλλος. Ήταν πολύ απρόβλεπτο. Ήταν ξαφνικά σαν να έπεφτε ένα αλεξίπτωτο».
Πραγματογνώμονας που κατέθεσε για λογαριασμό της υπεράσπισης αμφισβήτησε την έκθεση αυτοψίας, υποστηρίζοντας ότι δεν ελήφθησαν υπόψη ή δεν αξιολογήθηκαν όπως έπρεπε σημαντικοί παράγοντες όπως η πέδηση σε κατωφέρεια, ότι το ίχνος πέδησης ήταν σαν να αφορούσε ένα ποδήλατο και εκτίμησε ότι αυτό συνέβη λόγω χαλικιών και άμμου που υπήρχαν στο οδόστρωμα, ο χρόνος αντίδρασης και αντίληψης του αμαξιδίου, το οποίο δεν αντιστοιχεί σε ένα τυπικό όχημα.
Ο πατέρας του 40χρονου παραολυμπιονίκη ανέφερε ότι ο γιος του ήταν πάντα προσεκτικός στις προπονήσεις και έπαιρνε τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, ενώ ως άνθρωπος πάντα προσπαθούσε να ενθαρρύνει και να παρακινεί στον αθλητισμό άλλους νέους με αναπηρία. Δίκαιη και εύλογη χαρακτήρισε την απόφαση ο συνήγορος της πολιτικής αγωγής Μάνος Καλλέργης.