Ας παρακάμψουμε το επίπεδο της πολιτικής ζωής που ολοένα διολισθαίνει σε γραφικότητες ή μετεμφυλιακές «κορώνες» των πολιτικών-κοινοβουλευτικών εκπροσώπων κι ας έρθουμε στο επίπεδο της άλλης πολιτικής ζωής, που βιώνουμε όλοι μας.
Μια είδηση που πρέπει να σοκάρει, έστω κι αν πέρασε στα ψιλά της ειδησεογραφίας είναι ο ξυλοδαρμός ηθοποιού από «συμπρωταγωνιστή» της μέσα στα καμαρίνια του θεάτρου που λίγο πριν συνεργάζονταν! Δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα, ούτε το «κουτσομπολιό» γύρω από την είδηση.
Το ποιος έδειρε ποια και άλλα δευτερεύοντα. Η «ουσία» έχει σημασία και εκείνη είναι η βαθιά σήψη που διαπερνά πλέον όλα τα κοινωνικά στρώματα και που δείχνει την πλήρη απώλεια ελέγχου βασικών ανθρωπιστικών αξιών. «Ηθοποιός σημαίνει φως» μας δίδασκε εμμέτρως πάνω από μισό αιώνα πίσω ο Δ. Χορν, αλλά κι αυτό αποδεικνύεται φενάκη στις μέρες μας!
Ασύλληπτο ως είδηση και ως σημειολογία των καιρών. Δεν είναι η αντι-συναδελφική συμπεριφορά, ούτε ο τραμπουκισμός σε βάρος μιας γυναίκας! Είναι η εκπόρνευση της έννοιας του «καλλιτέχνη» και η αποδόμηση του επιχειρήματος που διατυπώνεται συχνά, ότι δηλαδή μπορούμε να παρακάμψουμε την γενικότερη «παρακμή», μέσα από την τέχνη! Τα «ελαφρυντικά» στη συγκεκριμένη συμπεριφορά δεν υπάρχουν.
Αν ο «ηθοποιός» αντί να ποιεί ήθος, ποιεί κατά τους κανόνες του «πυξ-λαξ» τότε φαίνεται απολύτως φυσιολογικό ο «ιερέας» να πράττει ανόσια, ο δικαστής άδικα, ο αστυνομικός παράνομα, ο πολιτικός διεφθαρμένα! Εν τέλει όλη η κοινωνία χορεύει το «γαϊτανάκι» της παρακμής με άλλο τρόπο και άλλα «σκοπό».
Άντε να εξηγήσεις στη νέα γενιά πως πρέπει να βαδίσει στο μονοπάτι της «τέχνης» για να υπερβεί την παρακμή και να βρει το αντίδοτο στον τεχνολογικό ολοκληρωτισμό που την απειλεί. Το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι τι άλλο θα δούμε ή θα ακούσουμε; Ίσως ένα ριάλιτι που θα εκτυλίσσεται εντός κάποιου θιάσου με εξασφαλισμένη τηλεθέαση…