Σαν τον Γκέραρντ κανείς…
“Θα ήθελα πολύ να έχω γεννηθεί στην Κρήτη. Οι Κρητικοί είναι καλοί άνθρωποι. Αγαπώ την Κρήτη και τους Κρητικούς. Δεν γεννήθηκα εδώ, αλλά εδώ είναι το σπίτι μου. Εδώ έζησα, εδώ θα ζήσω και εδώ θα πεθάνω, σαν Κρητικός”.
Αυτά τα λόγια είχε πει ο Έιγκε Γκέραρντ πολύ πριν χτυπηθεί από την ασθένεια η οποία του έτρωγε λίγο-λίγο τα σωθικά. Ο άνθρωπος που αγάπησε τούτο τον τόπο περισσότερο ίσως κι από εμάς τους Κρητικούς και που η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα καθώς στα 78 του χρόνια έφυγε χθες (η κηδεία του θα γίνει αύριο στη 2 μ.μ. στην Ελιά) για την γειτονιά των αγγέλων, ήρεμα στο σπίτι του στην Ελιά.
Όμως πήγε στο “Γεντί Κουλέ”, στο δεύτερο σπίτι του και γνώρισε την αποθέωση που του άξιζε για την μεγάλη του προσφορά στον ΟΦΗ και στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Γεννήθηκε στις 7 Μαΐου 1940 στο Μπρούνσουμ της Ολλανδίας και φοίτησε στη σχολή προπονητών της Κολονίας αποκτώντας και δίπλωμα Ψυχολογίας.
Ως ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε στην ολλανδική Φορτούνα Σίταρντ αλλά λόγω τραυματισμού σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 32 ετών και το 1974 ανέλαβε βοηθός προπονητή της Ρόντα ΤΚΚ παραμένοντας στον πάγκο της επί 11 χρόνια. Από το 1985, οπότε και ήρθε στην Ελλάδα, ως το 2000 ήταν προπονητής του ΟΦΗ με 309 νίκες, 121 ισοπαλίες και 196 ήττες σε 626 αγώνες. Το 2000 ανέλαβε τεχνικός σύμβουλος στην ΑΕΚ και το 2001 πήγε στην Κύπρο και στον ΑΠΟΕΛ. Το 2002 ανέλαβε τον Ηρακλή. Στις 23 Φεβρουαρίου 2010 ανέλαβε ως προπονητής στην Παναχαϊκή, απ’ όπου αποχώρησε ύστερα από μόλις δύο μήνες. Ο Γκέραρντ δεν είναι τυχαίο ότι έμεινε για 15 χρόνια στον ΟΦΗ. Υπήρξε ξεχωριστός άνθρωπος και προπονητής. Το πρώτο πράγμα που ζήτησε, όταν ήρθε, από τον Θόδωρα Βαρδινογιάννη ήταν ένα γήπεδο για να κάνει η ομάδα προπόνηση για να φύγει από το χωράφι του Λίντο.
Ακόμα και στις τελευταίες του συνεντεύξεις έλεγε ότι αυτό (η κατασκευή του ΒΑΚ, δηλαδή) ήταν η μεγαλύτερη του στιγμή στον ΟΦΗ. Και πώς μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού ήταν ένας εργασιομανής προπονητής που πήγαινε πρώτος και έφευγε τελευταίος από τον Σκαφιδαρά. Για τα έργα του έχει μιλήσει ο ίδιος μέσα από την δουλειά του με τις επιτυχίες του. Έβγαλε τον ΟΦΗ από την αφάνεια και τον έφερε στο γκρουπ των μεγάλων ομάδων. Κέρδισε ένα κύπελλο, πήγε την ομάδα πέντε φορές στην Ευρώπη ανέδειξε σπουδαίους παίκτες που έκαναν καριέρα στην Ευρώπη (Μωχάμεντ Ντιαρά-Ρεαλ Μ., Μαχλάς-Άγιαξ, Αναστασίου-Αντερλεχτ, Αγιαξ, Κουνενάκης-Άντερλεχτ) αλλά και άλλους (Νιόπλιας, Πουρσανίδης, Κωσταντινίδης, Χανιωτάκης, Δερμιτζάκης, Σταυρακάκης και πολλοί ακόμα…).
Καθόλου τυχαίο εξάλλου ότι μετά την αποχώρηση του από τον ΟΦΗ το 2000 άρχισε η κατρακύλα της κρητικής ομάδας η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα με τον ΟΦΗ να μην μπορεί να βρει τον βηματισμό του.
Ο Γκέραρντ αγάπησε τον ΟΦΗ αλλά και την Κρήτη. Έζησε μαζί με την αγαπημένη του Κατερίνα από το 1995 στην Ελιά που ήταν γι’ αυτόν ο παράδεισός του. Εκεί έβγαλε και το θρυλικό πλέον κρασί με την ονομασία «Γκεραρντάκης» (το όνομα που του δόθηκε τιμής ένεκεν για την πολυετή παραμονή του στο νησί). Από το 2002 ξεκίνησαν τα προβλήματα υγείας. Προσβλήθηκε από την απομυελινωτική νόσο, ένα αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί παράλυση. Ωστόσο για όσο μπορούσε ακόμα να στέκεται όρθιος δεν έλειπε από τα γήπεδα όπου ήταν ο χώρος που του έδινε οξυγόνο.
Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη αλλά και συγκίνηση σε όλο το χώρο του ποδοσφαίρου αλλά κυρίως στην οικογένεια του ΟΦΗ. Η κηδεία του θα γίνει αύριο Πέμπτη στις 2 το μεσημέρι από τον Άγιο Παντελεήμονα στην Ελιά ενώ η σορός του θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα από σήμερα στις 6 μ.μ. στο σπίτι του στην Ελιά.
Και επειδή για τον Γκέραρντ δεν ταιριάζουν τα δάκρυα, θα κλείσουμε με μια μαντινάδα που του αφιέρωσε ένας φίλος του χθες στο διαδίκτυο: «Απόψε Παναγία μου στον Άδη θα γλεντούνε, για ένα μερακλή νεκρό που θα υποδεχτούνε».
Καλό σου ταξίδι, μίστερ…
Διαβάστε επίσης:
– Το Κύπελλο, το Βαλκανικό και πέντε φορές στην Ευρώπη
– “Σ’ ευχαριστώ που με πρόσεχες, που με μεγάλωσες και για όσα με δίδαξες
– «Μίστερ, θα δεις τι μπάλα θα παίξω για σένα»
– Άφησε το στίγμα του στο ελληνικό ποδόσφαιρο