Τι είδε ο σεφ Γιάννης Μπαξεβάνης, φανατικός υπέρμαχος των τοπικών προϊόντων, περνώντας ένα πρωινό στην αποθήκη τροφίμων πολυτελούς ξενοδοχείου; Ότι η συντριπτική πλειοψηφία των προϊόντων ήταν εισαγόμενα, από ντομάτες Ιταλίας, μέχρι ρίγανη Αλβανίας! Ο γνωστός σεφ, ο οποίος έχει συνεργαστεί με ξενοδοχειακά συγκροτήματα και εστιατόρια και στην Κρήτη και έχει τονίσει σε συνέντευξή του στην “Π” ότι δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δεν υποστηρίζουμε όλοι την οικονομία μας, επιλέγοντας ποιοτικά ντόπια προϊόντα, μάς είπε: “Οι ξένοι έρχονται στην Ελλάδα για να γευθούν μεταξύ άλλων και την παραδοσιακή κουζίνα μας.
Έχουμε εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα, έχουμε εξαιρετικά φαγητά. Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνω σε ξενοδοχεία της Ελούντας και να μου λένε ότι αγοράζουν κρέας από το εξωτερικό, ότι αγοράζουν κρέας από την Ιαπωνία, πληρώνοντας 70-80 ευρώ το κιλό. Στην Κρήτη οι ξένοι θέλουν να φάνε κρέας από την Κρήτη, όχι από την Ιαπωνία ή την Αργεντινή. Έχουμε τόσα χόρτα, καυκαλήθρες, μυρώνια, σταμναγκάθι, τσουκνίδες, αμπελόφυλλα, εξαιρετικά γαλακτοκομικά, κρέας φοβερό και τόσα ακόμα.
Πρέπει να έχουμε την εξυπνάδα να τα κάνουμε μόδα, να στηρίζουμε και να καταναλώνουμε τα δικά μας προϊόντα. Φανταστείτε πόσο θα υποστηρίζαμε την ελληνική οικονομία, αν όλα τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία χρησιμοποιούσαν μόνο τοπικά προϊόντα. Φανταστείτε πόσες δουλειές θα άνοιγαν και πόσος κόσμος θα δούλευε δίπλα μας”.
Ένα πρωινό στην αποθήκη του πεντάστερου Ο ίδιος περιγράφει λεπτομερώς τις διαπιστώσεις του στη σελίδα του στο facebook σημειώνοντας: “Περνάω ένα πρωινό στην αποθήκη του ξενοδοχείο. Φορτηγά το ένα μετά το άλλο ξεφορτώνουν τρόφιμα. Δεκάδες, εκατοντάδες κιλά τα τρόφιμα που μπαίνουν καθημερινά μέσα στο ξενοδοχείο, αρκετά μεγάλο, και παρατηρώ την προσέλευση των προϊόντων.
Με μία απόκλιση 10%-15% συμβαίνει το ίδιο- ας μην έχουμε αυταπάτες- σε όλα τα ξενοδοχεία της χώρας, είτε είναι φτηνά είτε είναι ακριβά: Τα φτηνά ψωνίζουν φτηνά εισαγόμενα, τα ακριβά ακριβότερα εισαγόμενα. -Έτσι, λοιπόν, στο ξενοδοχείο αυτό φτάνει το φορτηγό κατάψυξη και κατεβάζει ψάρια, κρέατα, λαχανικά και φρούτα: 100% εισαγόμενα. -Τα γαλακτοκομικά έρχονται μόλις μετά: 80% ξένα. Φτηνιάρικα τυριά, γκούντα, έμμενταλ, τσένταρ και -δήθεν καλά και επομένως ακριβά- μπλε, μπρι, καμενμπέρ, σεβρ, παρμεζάνα, μοτζαρέλα… Ευτυχώς η φέτα είναι ελληνική, αλλά το γιαούρτι γερμανικό».
Υπήρχε επίσης ένα κεφάλι κασέρι (δείγμα δηλαδή) και ένα κεφάλι (κακή) γραβιέρα Κρήτης. – Έπειτα, ήρθαν κατεψυγμένα ψωμιά και κρουασάν, 100% γαλλικά, προψημένα αλλά παίρνουν και 2 καρβέλια από τον φούρναρη, για να δείξουν ότι έχουν ελληνική γωνία. – Τα λαχανικά και φρούτα, ευτυχώς, κατά 70% ελληνικά. Δεν λείπουν όμως τα ακριβά, δήθεν πολυτελείας, φραμπουάζ, μπλούμπερι, και λοιπά φρούτα του δάσους, ανανάδες, μάγκο, παπάγιες, αλλά και αρωματικά εισαγωγής: δυόσμος, βασιλικός, σπανάκι μπεμπυ, μίνι ρόκα, αβοκάντο, πράσινα λεμόνια…
Οι μισές ντομάτες ήταν Ιταλίας (στην Ελλάδα, Αύγουστο μήνα…), γιατί είχαν ωραίο σχήμα και χρώμα και τις βάζουν σε πλατό με μοτζαρέλα. Αυτό μας αποδείχνει ότι το ξενοδοχείο έχει την ευχέρεια να αγοράσει και ακριβότερα προϊόντα. – Έρχεται η μπακάλικη. Εκεί, καταστροφή: 80% εισαγωγής, όλα ξένα, όσπρια, ντοματάκια, το μέλι, τα δημητριακά, το πλιγούρι, τα ζυμαρικά, οι κονσέρβες, τα σπορέλαια, ακόμα και η ρίγανη είναι Αλβανίας. Το θαλασσινό αλάτι Ιταλίας, τα γάλατα μακράς διαρκείας, οι κρέμες…
Το ελαιόλαδο και τα αλεύρια ευτυχώς ελληνικά. -Τα ποτά, 50%- 50%: Ελληνικά και ξένα κρασιά, ελληνικά και ιταλικά νερά (να είμαστε δήθεν…), αναψυκτικά ξένα ή ξένων συμφερόντων, μπύρες ελληνικές αλλά και πολλές ξένες. Κρέας 80% – 90% εισαγωγής Η περιγραφή συνεχίζει: “- Φτάνουν τα φρέσκα κρέατα για το αλά καρτ εστιατόριο: 80%- 90% εισαγωγής. Σταμάτησαν ένα καλό ελληνικό χοιρινό που βρήκαμε στα 5€ το κιλό, γιατί ήταν ακριβό και αγοράζουν τώρα ένα Ολλανδίας με 3,5€ το κιλό, επειδή είναι φτηνό.
Κόψανε επίσης το αρνάκι ελληνικό (που είναι) πεντανόστιμο, αν και σε καλή τιμή, δεν κατάλαβα τον λόγο (ίσως δεν βολεύει στο κόψιμο). Τα κοτόπουλα ελληνικά ευτυχώς, τα κοκοράκια όμως Ιταλίας και ακριβότατα κρέατα: μοσχάρια Πικάνια, μπιφτέκα Φιορεντίνα, αμερικάνικο ριμπαί- φιλέτα σούπερ και αρνάκι… γαλλικής κοπής. – Ήρθαν τα φρέσκια ψάρια ελληνικής ιχθυοτροφίας, αλλά δεν έλειπε ο σολομός εισαγωγής (αναρωτιέμαι πώς μπορέσαμε και ζούσαμε τόσες αιώνες χωρίς σολομό;) και δεν έλειπαν οι σαρδελίτσες, ο γαύρος και τα μύδια καταψυγμένα και εισαγωγής.
80% λοιπόν τα φρέσκα ελληνικά. – Έφτασαν τα είδη ζαχαροπλαστικής: 100% εισαγωγής. – Έφτασαν οι πατάτες: εισαγωγής κι αυτές γιατί είναι φτηνές. Δεν λείπουν όμως και οι ακριβές καταψυγμένες εισαγωγής. – Να και το καλό ψωμί για τα παιδικά χάμπουργκερ! Και για τα χοτ- ντογκ. Υπάρχει επίσης το μαύρο ψωμί για πιο υγιεινό χάμπουργκερ
: Είναι αμερικάνικο, ακριβό και πολύ μοδάτο. Απαραίτητα επίσης τα αμερικάνικα κουλούρια και ντόνατς. Και το ψωμί του τοστ; Εδώ μιλάει η ποιότητα, όλα με την αμερικάνικη σημαία να βγάζει το μάτι, ήρθε μάλιστα ο υπεύθυνος να μου τα δείξει περήφανος. Να και το ψωμί χωρίς γλουτένη… Και ρωτώ: Πόσα απ’ αυτά έπρεπε να είναι ελληνικά;”.
Τι μένει τελικά, όταν τα εισάγουμε όλα;
Πρέπει να σκεφτούμε διατροφικά, να αρχίσουμε να επιμένουμε ελληνικά, υπογραμμίζει ο σεφ, τονίζοντας: “Όταν από τα χρήματα που μπαίνουν στη χώρα από τον τουρισμό, το μεγαλύτερο μέρος πάει στα τρόφιμα πάλι πίσω στο εξωτερικό, όταν τα αεροπλάνα που τα κουβαλάνε είναι ξένα, όταν τα αεροδρόμια είναι (πλέον) ξένα, όταν τα καράβια και το λιμάνι είναι ξένα, όταν τα ξένα τουρ οπερέιτορ πιέζουν τους ξενοδόχους για πάντα χαμηλότερες τιμές, όταν φτάνουν τα τουριστικά κοντέινερ από την Κίνα, όταν τα χρυσαφικά είναι ιταλικά, τι μένει όντως στην Ελλάδα από τον τουρισμό, που είναι η κινητήρια δύναμη της ελληνικής οικονομίας; Πρέπει να στηρίξουμε τα ελληνικά προϊόντα επίσης, γιατί είναι καλά και θρεπτικά. Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη για τη χώρα”.